ناسازگاری قانون جذب با اسلام . قسمت اول
نویسنده : اقای حمزه شریفی دوست
امروزه در بسیاری از کارگاهها و سمینارهای راز، از قانون جذب به عنوان موضوعی که مورد تأیید متون اسلامی است نام برده میشود و پارهای از سخنرانان پا را فراتر گذاشته و جذب را اصالتا متعلق به معارف دینی دانسته و مدعیاند که اساسا خاستگاه این مفهوم، متون دینی و اسلامی است. این مفهوم با نامهای جذب، قانون جذب، تکنولوژی فکر، راز، قدرت تفکر، قانون راز و گاهی با نام تجسّم خلّاق بر سر زبانهاست. نکته قابل توجه در باب قانون جذب این است که در بسیاری از کتابها و کارگاهها این ایده به عنوان یک مرام معنوی و عرفانی به دیگران آموزش داده میشود و با نام حیات معنوی[1]، زندگی عرفانی[2]، اتصال با نیروهی الهی[3] تبلیغ میشود.
در این نوشتار برآنیم با کاوش در آن دسته از ادله دینی که در نظر اول بر قانون جذب دلالت دارند نسبت قانون جذب را با این ادله روشن میسازیم.
کلید واژه ها: قانون جذب، راز، تجسم، فال و طیره، شکر، یقین، تفکر، بلا، دعا.
تعریف قانون جذب:
در قانون جذب اعتقاد بر این است که عمل تجسّم مهم ترین سهم را در جذب خواسته ها دارد؛ یعنی تجسّم خواستهها، نیروی مغناطیسی ایجاد میکند و این نیرو، خواستۀ انسان را بهسوی او جذب میکند.[4] در نگاه ایشان اين قانون همان قانون جاذبة عمومي نیوتن است، امّا در حیطه افکار. قانون جاذبة نيوتن ميگويد: کرة زمين همة اجسام را به سمت خود ميکشد؛ امّا قانون جذب ميگويد: تمام چيزهايي که ما تصوّر ميکنيم، به سوي ما جذب ميشوند[5].
:: موضوعات مرتبط:
عرفان های کاذب ,
,
:: برچسبها:
قانون جذب ,
قانون جذب در اسلام ,
نقد قانون جذب ,