مسـیحیان گرچه ادعا می کنند که مبدأ هستی در همه مظاهر عالم تجلی نموده جز آن که در مسـیح، به کمال تجلی ظاهر شده
است، اما کمال تجلی را در « تجسم خدا» فرض می کنند که مفهومی کاملا مادی و شـرك آلود است .انان تفاوت میان تجلی و تجسم را در نیافته اند، آري خداوند در همه چیز تجلی کرده ولی عین همه اشیا و متحد با آن ها نیست، چنان که عقل و هوش آدمی در صـنایع و مخترعات او تجلی نموده، اما هیچ گاه کسـی ادعا نمی کند که تلفن و تلگراف و ماشین و هواپیما، عینا همان عقل و هوش بشرند! ضمنا هر موجودي به اندازه خودش خدا را نشان می دهد و بر او دلالت دارد، نه به اندازه خدا، که بیرون از اندازه آن هاست، همان گونه که مسـیح هم در حد خود نمایانگر خداست. و لذا در انجیل یوحنا آمده است: « پدر از من بزرگ تر است» و در انجیـل مرقس و لوقـا می خوانیم که مسـیح علیه السـلام بـا حالتی اعتراض آمیز به کسـی که او را اسـتاد نیکو می خوانـد، فرمود: چرا مرا نیکو می خوانی؟ هیچ کس جز خدا نیکو نیست.
پولس براي ترویج مسیحیت بین غیر یهودیان،دو کار و در حقیقت دو تحریف عمده در مسیحیت انجام داد:
-1- مسـیحیت را از نظر عمل آسان گردانیـد؛ زیرا براي غیر یهودیان، عمل به دسـتورات بسـیار پیچیده یهودیت سـخت بود، لذا پولس شریعت را از مسیحیت حذف کرد و ایمان را براي رستگاري کافی دانست. -2- از نظر عقیدتی نیز مسیحیت را چنان تغییر داد که پذیرش آن براي مشرکان امپراطوري روم آسان باشد. جان بی ناس می نویسد: اما چون وي نزد امم غیر یهودي به دعوت مبعوث بود، فکر مسیحیت و بعثت و رجعت او به کلی نزد ایشان بیگانه بود. از این رو پولس از راه دیگر که متناسب با فکر و اندیشه آن قوم بود در آمد.[1] او همچنین می گوید: پولس حواري را غالبا دومین مؤسـس مسـیحیت لقب داده اند و مسـلما او در این راه تلاش بسـیار کرد و طرفـداران اصول و شـریعت موسوي را مغلوب سـاخت، به طوري که آن هـا اهمیت موقعیت و مقـام خود را بر اثر تلاش پولس از کف دادند، ولی اهمیت او بیشتر از آن جهت بود که وي اصول لاهوت و مبادي الوهی "تئولوژیک" خاصـی به وجود آورد.[2] از مسـیحیان یهودي الاصل که مخالف انـدیشه هاي پولس بودنـد، فرقه اي به نام "ابیونی ها" به وجود آمدنـد که حتی پولس را کافر می پنداشتند. ولی در عین حال پولس پیروان بسـیاري را به سوي خود جـذب کرد. وي به جهت تحصـیلات فراوانی که در طرطوس قیلقیه داشـته و از مراکز فلسـفی آنجـا متـأثر بوده، بعـد از وارد شـدن در مسـیحیت تـأثیر به سـزایی در تعلیمات حضـرت مسیح علیه السلام می گذارد، و شریعت و تعالیم آن حضرت را با داخل کردن افکار فلسفی خود دگرگون می سازد. او به شـهرهاي عرب، فلسـطین، سوریه، لبنان، ترکیه، یونان، قبرس، روم و اسـپانیا سفر می کند و افکار خود را در بین مردم آن دیار منتشر می سازد و لـذا می تـوان مسـیحیت را بعـد از حضـرت عیسـی علیه السـلام به این مرد نسـبت داد که به طـور حتم معصوم نبوده و افکـار مکـاتب فلسـفی را در مسـیحیت وارد کرده است. و بـا مراجعه به عهـد جدیـد پی می بریم که انجیل ها بهره زیادي از افکار او دارند.
پی نوشت
[1] تاریخ جامع ادیان،جان ناس ،مترجم علی اصغر حکمت ،صفحه 617
[2] تاریخ جامع ادیان،جان ناس ،مترجم علی اصغر حکمت ،صفحه 613
[3] برگرفته از کتاب نگاهی به مسیحیت ، علی اصغر رضوانی ،نشر مسجد جمکران ، صفحه 40
پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب _از سال 325میلادي که روحانیون متعصب مسـیحی در شوراي نیقیه، عقیده " آریوس" کشـیش یکتاپرست را باطل اعلام کردند، سـخت گیري نسـبت به روشنفکران و موحدان مسیحی آغاز شد و به پشتیبانی کنْستانْتین –امپراطور روم - کوشیدند تااعتقاد نامه شوراي نیقیه را بر مردم تحمیل کنند. بنا بر اعتقاد نامه مزبور عیسی مسیح پسر خدا بود و جنبه الوهیت داشت .این اعتقاد نامه خرافی و شـرك آلود، ملاك تشـخیص مومنان مسـیحی از بـدعت گزاران شد و به اسـتناد آن درطول تاریخ هزاران تن را شکنجه داده و به قتل رساندند. با گذشت زمان، سـختگیري هاي کشـیشان رو به فزونی نهاد تا آن که در قرون وسـطی به اوج خود رسـید. اسقف سواسون درسال 1114میلادي، گروهی از کسانی را که الوهیت مسیح را قبول نداشتند، زندانی ساخت ومسیحیان موحد را کشان کشان به پاي تل هاي هیزم بردند و زنده زنده در آتش افکندند[1] .
فردریـک دوم در خلاـل سال هاي (1120 - 1139م ) قـوانینی وضـع کرد کـه به مـوجب آن هرکس به جرم بـدعت گزاري ازجانب کلیسا محکوم می شد، او را به حکومت تحویل می دادند تا در آتش بسوزانند.[2]. فیلیپ کنت فلانـدر، به دستیـاري اسـقف اعظم " رنس" جمع کثیري از روحـانیون و روسـتاییان و دوشـیزگانو زنان شوهردار وبیوگان و... را زنده زنده در آتش سوزاند و اموال آن ها را ضبط نمود.[3].
پاپ اینوسان چهارم ،در فرمان پانزدهم ماه مه سال 1252م- تصریح نمود که به کار بردن شکنجه به منظور قلع و قمع کردن بدعت گزاران جایز است. پس از وي، الکساندر چهارم در سی ام نوامبر 1259م - و پاپ کلمان پنجمنیز رأي او را تأیید نمودند.[4]. در سـال ( 1215م) پـاپ اینوسـان سوم به کلیه حکام دسـتور نمود تا رسـما سوگنـد یاد نماینـد که کلیه کسانی را که کلیسـا محکوم ساخته، معدوم نمایند وگرنه به جرم اِلحاد محکوم خواهند شد.[5]. شگفت آور آن که مفتش هاي انگیزیسـیون، حتی تعـدادي از مردگان را نیز محاکمه نمودند و سـپس نعش آن ها را در زنبیل ها نهاده در شهر گرداندند و سپس همه را به آتش کشیدند.[6]. تاریـخ نویس اروپـایی "جـان بگنـل بري" می گویـد: تعصب پوریتـان ها در سال ( 1648م) مسـبب صـدورفرمانی شـد که به موجب آن هرکس تثلیث و الوهیت مسـیح و ...را قبول نداشت، درمعرض اعدام قرار می گرفت.[7].
پی نوشت :
[1] مقدمه اي بر سیر تفکر در قرون وسطی، اثر محمد رضا فشاهی ص .95-97
[2] همان
[3] همان
[4] دیباچه اي بر عالم تفتیش عقاید در اروپا و آمریکا، اثر تستا، ص .52
[5] مقدمه اي بر سیر تفکر در قرون وسطی، اثر محمد رضا فشاهی ص .95-97
[6] دیباچه اي بر عالم تفتیش عقاید در اروپا و آمریکا، اثر تستا، ص .33
موضوع شـریعت زدایی که در فلسـفه مسـیحیت آمـده، به هیچ وجه قابل دفاع نیست. اگر گمان کنیم که خالق گیتی چون دید آدمیان نمی توانند از راه عمل به احکام شـریعت رسـتگار شوند، ناگزیر "ایمان به پسرش" را جانشین آن ساخت، خطایی بس روشن است؛ زیرا خود مسـیح علیه السـلام شـریعت زدایی را بنابر گزارش متی باطـل شـمرده [1]. این پولس بود که قید شـریعت را از مسـیحیت برداشت و آشـکارا گفت: اکنون از قید شـریعت آزاد شده ایم [2] . لذا مسیح و حواریون چنین تعلیمی را نیاوردند .تعلیمات پولس موجب شـد که ارزش و اهمیت عمـل در میـان مسـیحیان رو به کاهش نهـد. پولس معتقد بود که شـریعت، گرچه مصدر آن خداست ولی به واسـطه ملائکه به بشر فرستاده شده است و این دلیل بر ضعف آن است [3] روشن است هنگامی که عمل، اعتبارخود را از دست بدهـد بی بنـد و بـاري و لاابـالیگري جاي آن را می گیرد. بنابراین پولس را تا انـدازه اي بایـد مسؤول فسادي دانست که در جهان مسیحیت رواج دارد و این مسؤولیت به ویژه براي یک رهبر مذهبی مسؤولیتی بس گران است. هم اکنون نیز بی بنـد و بـاري هـا و تجـاوزات عملی و فسـاد اخلاقی که در میان مسـیحیان ملاحظه می شود بی رابطه با فلسـفه پولسـی نیست. راستی اگر آدمی از عمل به شریعت در پیشگاه خدا رستگار نگردد، پس تکلیف پیامبران پیش از مسیح و پیروان آن ها چه می شود؟ مگر نه این که ایشان علاوه بر ایمان به خـدا، دسـتورات او را نیز اجرا کردند و از راه "ایمان و عمل صالح" به رسـتگاري رسیدند؟
دنیس وارینگتون فراي؛ او که یک شخصیت استرالیایی است، بعد از تحقیق فراوان به دین اسلام گرویده است. وي درباره علت پـذیرش اسـلامش می گوید: اسـلام و تعلیمات نورانی اش سـزاوار است که روح جدید را در کالبد انسان ایجاد کند؛ اسـلامی که داراي منطقی سالم و موافق با عقول است. شـهادت و گواهی " لااله الّا الله، محمـد رسول الله " چقـدر این دو کلمه زیبا و چه بسـیار عالی و لـذت بخش است. در اینجا آن تکلفات سـنگین؛ از قبیل: پدر، پسـر، روح القدس، نیست. آن تکلفات هولناك که روح هاي آزاد از آن فرار می کند و عقول بشر به هراسلوبی که برسد به آن ها قانع نمی گردد. به طور حتم روح اسـلام، روح جدیـد بوده و منهـج و روش آن قابـل تطبیق بر دنیاي امروز است. مشاهـده کنیـد قانون مساوات بشـریت را که از مـدت هـا پیش، کلیسا شـعار آن را می دهـد، در حالی که وضع موجود در خود کلیسا این گمان را باطل می کنـد، بلکه این ادعا شـعاري توخالی و جـداي از حقیقت است؛ زیرا نظام طبقاتی که در سلسـله شخصـیت هاي دینی از پاپ تا اسـقف و... موجود است، نظـامی است براساس تفاوت طبقاتی، و این به جهت دسترسـی بر امتیازات و درجات در کلیسا است. آن ها اسم دین و خدا را به جهت رسیدن به اهدافشان یدك کشیده اند. چقدر فاصله است بین چنین نظامی و نظام اسلامی که به محمد (صلی االله علیه وآله) وحی شده است.
پی نوشت : کتاب نگاهی به مسیحیت ، رضوانی ، صفحه 105
جریانهای مختلف مسیحیت تبشیری متاسفانه امروزه چهره ای مهربان و حامی صلح از مسیحیت نشان داده ودر عوض اسلام را دین قتل و غارت معرفی می کنند با مرور تاریخ مسیحیت و اسلام صحت وسقم این ادعا روشن میشود به عنوان نمونه فقط گوشه ی کوچکی از تاریخ و رفتار مسیحیان و مسلمین در جنگهای صلیبی را بررسی میکنیم و قضاوت را بر عهده وجدانهای بیدار می سپاریم .
ویل دورانت در تاریخ تمدن ضمن تاکید بر حس جاه طلبی مسیحیان به عنوان یکی از علل اصلی و مستقیم برپایی جنگ های صلیبی، در مقام ارائه آمار جنگ اول صلیبی (1095-1099م) می نویسد: سرانجام در هفتم زوئن 1099م بعد از یک جنگ سه ساله – که قوای صلیبی را (از سی هزار نفر) به دوازده هزار نفر کاهش داده بود – سرداران صلیبی با دلی خوش و تنی کوفته به مقابل دیوارهای اورشلیم رسیدند.
ویل دورانت در ادامه از قول « رمون کشیش » که شاهد وقایع جنگ با مسلمانان بود، چنین نقل می کند: چیزهای بدیعی از هر سو به چشم می خورد. سرهای گروهی از مسلمانان را از پیکر جدا کردند... گروهی دیگر را با تیر کشتند یا مجبور کردند خود را از برج ها به زیر افکنند. پاره ای را چندین روز شکنجه دادند و آنگاه سوزانیدند... در کوچه ها توده هایی از سرها و دست و پای کشتگان دیده می شد. هر سو اسب روان می کردی، در میان اجساد کشتگان و لاشه اسبان بودی.
درباره جنگ چهارم صلیبی (1202-1204م) می نویسد: سربازان صلیبی، که مدت ها بود در انتظار لقمه ای چنین چرب و شیرین به سر می بردند، اینک در اثنای هفته عید فصح، چنان قسطنطنیه را مورد تاراج قرار دادند که حتی رم در یورش واندال ها و گوت ها نظیرش را ندیده بود... اصیل زادگان لاتین، کاخ ها را بین خود تقسیم کردند. لشکریان وارد خانه های مردم، دکان ها و ... شدند و آنچه پسند خاطرشان افتاد، به عنوان غنیمت، برداشتند. اینوکنتیوس سوم شاکی بود که سپاهیان صلیبی در برابر سرکشی نفس اماره، به سن، جنس، حرفه، دین و هیچ چیز دیگر اعتنا نداشتند... . در میان این چپاول ها، کتابخانه ها به یغما رفت و کتاب های خطی گران بها خراب یا ناپدید شد..1
در سال (1099م) شـهر معره را به اشغال نظامی خود درآوردند. در " معره " سه روز تمام اهالی آنجا را از دم تیغ گذرانیده و عده زیادي را اسیر کردند. رائول دوکـان، تاریـخ نویس و وقایع نگار غربی می گویـد: در معره جنگ جویان ما بزرگسالان مسـلمان را در دیگ جوشاندند و کودکان را به سیخ کشیدند و روي آتش کباب کردند و گوشتشان را خوردند.2
برعکس کشتارهای فجیع جنگجویان مسیحی، صلاح الدین ایوبی در موقع فتح بیت المقدس دستور داد از غارت خانه های مردم خود داری کنند و کسی را نکشند و نیز اجازه داد مسیحیان با اموال خود شهر را ترک نمایند.او اعلام کرد مسیحیان میتوانند به زیارت اماکن مقدس خود بروند. وقتی زنهای فقیری که شوهرهانشان جزء اسرای جنگی بودند گریه کنان نزد او آمدند شوهران آنها را بدون مطالبه وجهی که برای بازخرید اسرا معمول بود آزاد کرد.3
پی نوشت : 1 -.ویل دروانت، تاریخ تمدن (عصر ایمان)، ج4، ص787-821 . 2 - جنگ هاي صلیبی از دیدگاه شرقیان، عبدالرضاهوشنگ مهدوی ،ص 61 . 3-Hans Hauser: Die Kurden, Stiefsöhne Allahs. Herbig Verlag (Mai 1983), Ullstein Tb (1990)
مورخ مشـهور انگلیسـی "مستر ولز" می گوید: هر دینی که با مدنیت در تمام شئونات زندگی همراهی نداشته باشد، آن را بر دیوار زده و هرگز در آن تأ ّمل نکنید؛ زیرا دینی که همپاي مدنیت و جامعه و در کنار آن نباشد، شري است بر اصحاب آن که آن ها را به هلاکت خواهد کشاند. تنها دین حقی که من مشاهده کردم با مدنیت همراهی دارد، همان دیانت اسـلامی است. هرگاه کسی خواست از این مطلب آگـاهی پیـدا نمایـد بایـد قرآن را مطـالعه کنـد و در آنچه از نظریات علمی و قوانین و نظام هاي مربوط به مجتمع آمـده، تأمل نمایـد؛ زیرا قرآن کتاب دینی، علمی، اجتماعی، تهـذیب اخلاقی و تاریخی است و بسـیاري از نظام ها و قوانینش، حتی در این زمان قابل اسـتعمال و پیاده شدن است، چنان که تا روز قیامت نیز قابل اجرا خواهد بود. و اگر کسی از خوانندگان از من طلب کند تا براي او دین اسـلام را تعریف کنم، آن را این گونه توضـیح می دهم: اسلام دین مدنیت است. آیا در توان کسی هست تا براي من موقعیتی را ذکر کند که دین اسلام مغایر با مدنیت و پیشرفت ظهور پیدا کرده است؟
از سال 325میلادي که روحانیون متعصب مسـیحی در شوراي نیقیه، عقیده " آریوس" کشـیش یکتاپرست را باطل اعلام کردند، سـخت گیري نسـبت به روشنفکران و موحدان مسیحی آغاز شد و به پشتیبانی کنْستانْتین – امپراطور روم - کوشیدند تااعتقاد نامه شوراي نیقیه را بر مردم تحمیل کنند. بنا بر اعتقاد نامه مزبور عیسی مسیح پسر خدا بود و جنبه الوهیت داشت . این اعتقاد نامه خرافی و شـرك آلود، ملاك تشـخیص مومنان مسـیحی از بـدعت گزاران شد و به اسـتناد آن درطول تاریخ هزاران تن را شکنجه داده و به قتل رساندند. با گذشت زمان، سـختگیري هاي کشـیشان رو به فزونی نهاد تا آن که در قرون وسـطی به اوج خود رسـید. اسقف سواسون درسال 1114میلادي، گروهی از کسانی را که الوهیت مسیح را قبول نداشتند، زندانی ساخت و مسیحیان موحد را کشان کشان به پاي تل هاي هیزم بردند و زنده زنده در آتش افکندند(1) فردریـک دوم در خلاـل سال هاي (1120 - 1139م ) قـوانینی وضـع کرد کـه به مـوجب آن هرکس به جرم بـدعت گزاري ازجانب کلیسا محکوم می شد، او را به حکومت تحویل می دادند تا در آتش بسوزانند.(2) فیلیپ کنت فلانـدر، به دستیـاري اسـقف اعظم " رنس" جمع کثیري از روحـانیون و روسـتاییان و دوشـیزگان و زنان شوهردار وبیوگان و... را زنده زنده در آتش سوزاند و اموال آن ها را ضبط نمود.(3)
پاپ اینوسان چهارم ،در فرمان پانزدهم ماه مه سال 1252م- تصریح نمود که به کار بردن شکنجه به منظور قلع و قمع کردن بدعت گزاران جایز است. پس از وي، الکساندر چهارم در سی ام نوامبر 1259م - و پاپ کلمان پنجمنیز رأي او را تأیید نمودند.(4) در سـال ( 1215م) پـاپ اینوسـان سوم به کلیه حکام دسـتور نمود تا رسـما سوگنـد یاد نماینـد که کلیه کسانی را که کلیسـا محکوم ساخته، معدوم نمایند وگرنه به جرم اِلحاد محکوم خواهند شد.(5)
شگفت آور آن که مفتش هاي انگیزیسـیون، حتی تعـدادي از مردگان را نیز محاکمه نمودند و سـپس نعش آن ها را در زنبیل ها نهاده در شهر گرداندند و سپس همه را به آتش کشیدند.(6) تاریـخ نویس اروپـایی "جـان بگنـل بري" می گویـد: تعصب پوریتـان ها در سال ( 1648م) مسـبب صـدور فرمانی شـد که به موجب آن هرکس تثلیث و الوهیت مسـیح و ...را قبول نداشت، درمعرض اعدام قرار می گرفت.)7)
پی نوشت :
1- مقدمه اي بر سیر تفکر در قرون وسطی، اثر محمد رضا فشاهی ص .95-97
2- همان
3- همان
4- دیباچه اي بر عالم تفتیش عقاید در اروپا و آمریکا، اثر تستا، ص .52
5- مقدمه اي بر سیر تفکر در قرون وسطی، اثر محمد رضا فشاهی ص .95-97
6- دیباچه اي بر عالم تفتیش عقاید در اروپا و آمریکا، اثر تستا، ص .33
در جهـان مسـیحیت به علت روش خشونت بـار روحانیون درگذشـته، و به دلیل انـدیشه هاي موهومی که هم اکنون نیز کلیسـا عرضه می کند، بسـیاري از مردم متمدن نسبت به اساس دیانت بدبین و بی اعتقاد شده اند، و حتی افراد فراوانی به الحاد و کفر گرویده اند.
آیـا منشأ این لغزش فکري چیزي جز همان تعالیم کلیساست که هرگاه از خـدا سـخن به میان می آورنـد، او را پـدر مسـیح می دانند؟ هنگامی که ارباب کلیسا، خدایی را به مردم متمدن معرفی می کنند که ذاتی دگرگون شده و متحول دارد و او را از مرتبه فوق ماده به تجسـد می کشاننـد و به دارش می آویزنـد و به پندار نادرست پولس: "ملعونش می سازند تا لعنت بندگان را باز خرید کنـد: و سـپس دوام جهان بیکران را بر عهده چنین موجود متحول و ُ مردنی و محکومی می نهند، البته جا دارد که "ماتریالیسم" با این شیوه از خداشناسی به پیکار برخیزد و بگوید: خدا انسان ها را نساخته است بلکه انسان ها خدارا ساخته اند.
کنت لئو تولسـتوي - فیلسوف مشـهور روسی - می گوید: »...به خود گفتم (او)وجود دارد و فقط در همین لحظه که وجود او را تصـدیق کردم حیات در من دمیـده شد و من امکان زندگی را احساس کردم و لذت وجود را درك نمودم. اما چون پس از تصدیق به وجود خدا در پی آن رفتم که نسبت خود را با او بدانم و چون در این مقام به تبعیت قوم، تصور خدایی را کردم که خالق ما است و در سه شـخص تجلی کرده و پسـر خویش عیسی مسیح - نجات دهنده ما را - فرستاده است، آن خدا باز از من و جهان جدا گشت و چون تکه یخی در مقابل دیدگانم آب شد. باز چیزي در من باقی نماند و باز چشمه حیات در من خشک شد و من همچنان مأیوس ماندم....
آیا کلیسا تا حدود زیادي مسؤول شیوع الحاد و مادي گري در غرب نیست؟
کشـیش ر.ج. فلورز؛ او که کشیشـی انگلیسـی بوده، بعـد از مطـالعه بسـیار دربـاره اسـلام، پی به ح ّقـانیت آن برده و آن را انتخاب کرده است. وي در این باره می گویـد: بعد از آن که به عنوان (کشیش) منصوب شدم، مشاغل مربوط به کلیسا را رها کرده و اوقاتم را صرف معالجه مریض ها و برآوردن حاجات افراد و حمایت از حیوانات نمودم، تا از اعمال فرقه "ارتودوکس« و سـایر فرقه هـاي مسـیحی اطلاـع پیـدا کرده، مقـدار توجه آن هـا به رفـاه عمومی و نیز صـدق نیت آنـان را در کارهاي خیریه امتحان کنم. ولی - مع الاسف - در آن ها غیر از مظاهر ریا و عقاید خرافی محض نیافتم. آري، بسـیط بودن و سادگی دین اسـلام و صـحت طبیعی و واقعیت سیره مسلمانان، اثر نهایی خود را در من گذاشت تا تصمیم قطعی خودم را براي پذیرش این دین بگیرم و الآن در خود آرامشـی می یابم. من یک هدف در زندگی خود دارم و آن توفیق بر کامـل ترین و تمام ترین خـدمت عمومی الهی در طول زنـدگانی و در راه خـداي واحـدي است که براي او شـریکی نیست. حمد مخصوص خدایی است که مرا به این دین موفق ساخته و این تقدیررا براي من مقدر ساخته است. آرزویم این است که به کمک خدا کوشش فراوان در راه اسلام و مسلمانان نمایم. مرا بنـده اي کوچـک و خـادمی حقیر در راه هـدف بلنـد و پـاك که همان برادري انسانی در سایه ایمان به خـداي متعال و در خدمت بشریت در سطح جهان و زندگی اجتماعی عمومی است، بدانید. من در اینجا اعلان می کنم که در این قضـیه ام هیچ اکراه یا نفوذ و فشار خارجی وجود نداشته است، و این تصمیم و عزمم در انتخاب این راه در کمال آزادي و اراده خودم بوده است..
کنود هلمبو )علی احمـد(؛ او که نویسـنده و روزنـامه نگـار دانمارکی است، اسـلام را اختیار کرده و درباره آن می گویـد: »من از اعماق قلبم ایمان دارم که آینده عالم براي اسـلام است، و نصـرانیت به طور حتم از هم پاشیده می شود. انسانیت راحت نمی شود مگر زمانی که تعالیم محمد و عیسـی را پیروي کند، ولی نصـرانیت مملو از عقایدي است که من آن ها را نمی فهمم و فایده اي هم براي آن نمی شناسم... من شما را به عواملی که سبب شده تا در دین تحول پیدا کنم خبر می دهم. اما اسباب جوهري بر من دشوارتر است تا آن ها را تغییر دهم. و آنچه بر آن قدرت دارم تا آشـکار نمایم این که ایمانم به اسـلام راسخ است و تا خدا نخواهد باقی نخواهد ماند و متزلزل نخواهد شد. من معتقدم که عالم بین دو امر است: یکی کفر کـه در روسـیه پیش می رود، و مـاده را خـدا فرض کرده انـد؛ کفري که به زودي زمین گیر خواهـد شـد، علی رغم تلاش هایی که شخصیت هاي متف ّکر مارکسیست و سرکش براي پیشرفت آن انجام دادند. و دیگري اسلام؛ دینی فطري و آسان که انسان را به ایمان به خداي عزیز امر کرده و آیات قرآنش به راه رستگاري دعوت می نماید، و لذا من به آن ایمان ثابت دارم... .
پی نوشت:
کتاب نگاهی به مسیحیت ، علی اصغر رضوانی صفحه 102 .به نقل از مجله "الرابطه الاسلامیه السوریه"، اول ماه رجب، سال .1352
خود را رسول الهی می دانسته است و یقین داشته که خداوند او را به پیغمبري برانگیخته است. او مانند عاموس نبی بر آن بوده که خدا وي را برگزیده و براي ارشاد خلایق فرستاده است.
تاریخ ادیان ، جان ناس، ترجمه علی اصغر حکمت، صفحه .596
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
